بررسی و مقایسه زادآوری دانه‌زاد و شاخه‌زاد در توده‌های دست‌نخورده و گلازنی‌شده بلوط زاگرس شمالی (مطالعه موردی: بانه کردستان)

بدون شک زادآوری و تضمین استمرار جنگل یکی از مهمترین جنبه­های مدیریت پایدار جنگلهاست و توجه به آن باید در اولویت طرحهای جنگل­داری قرار گیرد. بنابراین با توجه به اهمیت نقش جنگلهای زاگرس، لزوم انجام مطالعات جامع و گسترده در مورد بحران زادآوری موجود در این جنگلها روز به روز افزایش می­یابد. در مطالعه حاضر سعی شده است مقدار کمّی زادآوری دانه­زاد و شاخه­زاد در دو طبقه ارتفاعی بلندتر و کوتاهتر از 2 متر و برخی عوامل مؤثر بر آن در توده­های دست­نخورده و گلازنی­شده سه رویشگاه مختلف با آشفتگی­های متفاوت (Disturbance)، در جنگلهای حوزه آرمرده از توابع شهرستان بانه مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل بیانگر این است که تعداد زادآوری دانه­زاد و شاخه­زاد در قطعات نمونه 25 آری در طبقه ارتفاعی زیر 2 متر به‌طور معنی­داری (سطح 5 درصد)، در توده­های دست­نخورده بیشتر از توده­های گلازنی­شده بوده و به­ترتیب در رویشگاههای 1 تا 3 برابر 3250 پایه در مقابل 92 ± 375، 1600 پایه در مقابل 18 ± 130 و 310 پایه در مقابل 37 ± 81 پایه می­باشند. در طبقات ارتفاعی بلندتر از 2 متر نیز توده­های دست­نخورده موجود در رویشگاههای 1 و 2 دارای 533 و 66 پایه در قطعه نمونه بوده و توده دست­نخورده موجود در رویشگاه 3 به‌دلیل وجود چرای دام همچون توده­های گلازنی­شده فاقد نهال مستقر شده در طبقه ارتفاعی بلندتر از 2 متر می­باشد. براساس نتایج بدست آمده عمده­ترین عوامل مؤثر بر زادآوری گونه­های مختلف بلوط موجود در منطقه، چرای دام، آتش­سوزی، جمع­آوری بذر درختان بلوط برای تعلیف دام، خشکی تابستان و وجود آفات و امراض بذرها و نهال­ها می­باشد.